Volle maan, raaf, rimpeling
De hele week was het bewolkt, maar als je het de weergoden en -godinnen lief vraagt, weet je maar nooit wat er kan gebeuren. En ik had het de weergoden en -godinnen lief gevraagd, voor de avond dat we samen komen in de steencirkel onder de volle maan.
In het donker lopen mijn gasten de steencirkel. De wandeling begint met vuurwerk, dat ergens in de omgeving wordt afgestoken. Ik kan zien dat er achter de wolken een volle maan helder schijnt. Na een paar minuutjes ebt het rumoer weg en de stilte valt als een warme deken om ons heen. Heel af en toe drijft er een dunnere wolk over, waardoor ik hoog boven ons de contouren van de maan een beetje kan zien. De stilte wordt verbroken: er vliegt een raaf over de steencirkel. Ik zie hem niet, maar hoor zijn kenmerkende roep. In mezelf moet ik lachen. In diersymboliek wordt de raaf verbonden met magie en de volle maan.
Na de wandeling delen mijn gasten hun ervaringen. Boven ons vliegen wolken over onze hoofden, aangezweept door een wind die alleen op hun laag waait. We realiseren ons dat we samen een rimpeling van krachtige vollemaansintenties om ons heen uitgezonden hebben. Dunne wolken wisselen dikke wolken af. Als we ons in de stilte na het uitwisselen van onze ervaringen nogmaals verbinden met die rimpeling, opent het wolkendek zich heel eventjes. Een paar seconden worden we overgoten met de zegening van de volle manenschijn op deze frisse decemberavond.
Dank je wel, weergoden en -godinnen. Dank je wel, Raaf. Dank je wel, gasten, voor de rimpeling.
Een avond vol geschenken.
CW/dec2021